Via via is Snippie bij ons gekomen om te kijken wat er met haar aan de hand was. Bij haar "thuis" was ze onaaibaar, gromde, beet en vloog alles aan wat in haar hok kwam. Interessant. Daar hou ik namelijk wel van. Snippie zou een tijdje bij mij komen wonen om te kijken waar haar gedrag vandaan kwam. De reden was al snel duidelijk. Ze wilde juist wel aandacht, maar vooral ook ruimte. Snippie was nog maar een paar dagen bij mij toen bleek dat ze ziek was. Ze had parasieten in haar darmpjes. Gelukkig niets ernstigs en met een flinke kuur was ze weer helemaal opgeknapt. Na een tijdje werd ze wéér ziek. Dus weer naar de dierenarts. Andere medicijnen meegekregen en die heb ik haar net zo lang gegeven, totdat het weer beter met haar ging. De dierenarts had niet verwacht dat ze er boven op zou komen, omdat Snippie toch al een wat oudere, ongesteriliseerde dame is. Maar gelukkig is ze er toch bovenop gekomen. Snippie was intussen behoorlijk wat afgevallen en ik had dan ook besloten dat ze maar lekker binnen moest blijven. In die periode hadden haar baasjes ook aangegeven dat ze bij mij waarschijnlijk beter af zou zijn dan bij hun.... dus..... Snippie mag nu haar oude dag bij mij slijten. Ze vindt het heerlijk in huis. De hele dag huppelt ze door het hele huis, behalve als ik in de keuken ben, dan is madammeke ook in de keuken. Ze weet namelijk dat daar de groenten liggen. Snippie houdt ontzettend van kroelen, kroelen en nog eens kroelen. Ze kan er geen genoeg van krijgen. Ze "kroelt" ook terug. Ze is echt zo'n lieve meid.
Snippie wordt geaaid. Ze gaat daar ook helemaal languit voor liggen
Zodra je stopt met aaien, gaat ze je hand aflikken. Schattig he. Daar kun je echt geen genoeg van krijgen.
Snippie was net beter en toen werd Pimmetje ziek. Het nadeel van cavia's is dat ze pas op het allerlaatste moment laten merken dat ze ziek zijn. 's Avonds wilde hij zijn eten niet. Ook de lekkere hapjes hoefde hij niet. Omdat dat gewoon niet kloptte, had ik hem direct pijnstillers gegeven en had al ingepland dat ik de volgende dag direct naar de dierenarts zou gaan. De volgende morgen vond ik Pimmetje dood en dood ziek in het hokje liggen. Peggy zat tegen hem aan. Ik heb ze beide opgepakt en ben snel naar de dierenarts gegaan. Pimmetje bleek tumoren in z'n lijfje te hebben. We hebben hem moeten laten inslapen. Toen hij insliep, was Peggy (ze is de hele tijd bij Pimmetje geweest, tot het laatste moment) mijn hand aan het aflikken. Zo apart...
Eenmaal thuis had ik Peggy weer in haar hokje gezet. Het eerste wat Snippie deed was bij het hok van Peggy gaan zitten. Alsof ze wist dat Peggy nu alleen was. Normaal ging Snippie nooit bij de cavia's zitten. Zo bijzonder. Snippie week echt niet van het hok af en ging er uiteindelijk op haar gemak voor liggen. Toen toch maar het hok open gezet en Snippie ging naar Peggy in het hok. Snippie heeft Peggy zelfs zitten wassen. Peggy snapte niets van dat gekke beest met die lange oren, maar liet zich toch wassen. Ook zaten ze op een gegeven moment samen brokjes te eten. Iets wat Snippie sinds lange tijd niet meer had gedaan. Ze leefde namelijk op groenten en een beetje hooi.
Snippie was duidelijk toe aan een vriendje waar ze de hele dag mee kon knuffelen. Dus op zoek naar een oude meneer konijn. Ik had Joanne al als bemiddelingsbureau ingeschakeld en zij had op haar beurt weer met Monique overlegd. Bij Monique zat namelijk Joris . Joris is een echt zielig konijntje dat jaren lang helemaal alleen in een hokje heeft gezeten. Joris heeft alleen "pretvoer" te eten gekregen, waardoor zijn lijfje niet goed ontwikkeld is. Joris heeft hele broze botjes (hij had pas zomaar ineens zijn pootje gebroken) en is heel stram. Joris is door Monique al flink vertroeteld en verwend. Dat hij hij immers wel verdiend. Nu het met Joris weer de goede kant op ging, had ze zoiets van: Joris hoeft niet alleen te zijn. dus op zoek naar een wat oudere en rustige vrouw voor Joris. Nu kennen Monique en ik elkaar gelukkig goed en we hebben dan ook besloten dat we Snippie aan Joris zouden gaan koppelen. Ze mogen dan bij mij lekker binnen blijven wonen.
Doordat Joris zo stram is, zit hij de hele dag maar een beetje te zitten. Zo af en toe gaat hij een rondje huppen, maar dat is dan ook echt maar een klein rondje. Daarna gaat hij weer zitten soezen. Hij heeft het al wel door als er wat lekkers in de buurt is, dan gaat hij, voor zover hij kan, op z'n achterpootjes zitten. Snippie vindt hem leuk en likt hem dan ook helemaal af, maar ze wil zelf ook kusjes van hem krijgen. Ze snapte het allemaal nog niet zo goed dat Joris haar niet terug "kroelde". Daardoor zat ze wel eens aan hem te trekken. Inmiddels zijn Joris en Snippie een gezellig stelletje dat lekker tegen elkaar aan kruipt.
Zien ze er niet schattig uit? Onze ouwetjes ;-)
Voor Peggy gaan we ook op zoek naar een nieuw vriendje. Omdat ze nu toch nog alleen is, mag ze gezellig bij Joris en Snippie rondhuppelen. Ze vindt dat toch wel interessant. Als Joris en Snippie in hun hok zitten, dan gaat ze naar hun hok toe. Ze gaat dan op haar achterpootjes staan om zo aandacht van de konijntjes te vragen.
