Timmetje leeft niet meer. Robin en Lola terug naar de Opvang

Gisterochtend heb ik Timmetje dood gevonden. Alsof hij lekker lag te slapen. We hebben geen idee wat er aan de hand kan zijn geweest. Arm Timmetje. Hij is maar zo kort bij ons geweest. Hij lag net zoals hij altijd lag te slapen. Ik hoop dan ook dat hij niet teveel pijn heeft gehad en dat hij gewoon in zijn slaap is overleden.  Ik ben vanavond wel met Pimmetje naar de dierenarts geweest. Voor alle zekerheid. De dierenarts gaf aan dat Pimmetje er goed uit ziet. Gelukkig maar. Pimmetje wordt vrijdag gecastreerd en dan kan hij op zoek naar een lief zeugje.

Afgelopen vrijdag is Frenkie gecastreerd. Frenkie is en blijft een gigantische lieverd. Loopt niet weg als je hem wilt aaien en is dol op graven. Alleen.... sinds gisteravond heeft Frenkie geen zin in eten. Dus ben vanavond begonnen met dwangvoeren en heb hem ook medicijnen gegeven. Hopelijk is het maar voor tijdelijk.

Lekker graven, wat een feest!

Morgen gaan Robin en Lola terug naar Opvang Konijnenberg. Robin is weer helemaal in orde en Lola doet het ook goed. In een vreemde omgeving is ze nog wel wat bang, maar met wat lekkers voor haar neus, is ze de angst zo te boven....;-)

Robin en Lola zijn helemaal aan elkaar gewaagd. Kijken nergens naar en helemaal niet als er wat te bikken valt. Op en over elkaar. Soms lijkt het net alsof ze in de knoop liggen. Super om te zien. Robin wordt wel gestressed als hij te lang in zijn hokje moet zitten en dat laat hij duidelijk merken door aan de tralies te knagen. Ze hebben dus veel ruimte nodig!! Verder zijn ze alleen maar super lief en super leuk. Echt 2 droomkonijntjes :-)

Lola voor het eerst buiten. Wat was ze toch bang:

Maar die bangigheid was zo over....;-)

Robin gaat even kennismaken met de buurmannen Tommie en Leon:

En Lola gaat even kennismaken met de buurvrouwen Eefje en Lotte:

De ren verkennen:

Robin maakt altijd even tijd vrij voor een kroeltje:

Loooooolaaaaaaaa!!!!

En als afsluiter: Flip lekker in de zon:

Bij Flip zijn pas een paar kiezen getrokken. Arm beestje. Een paar kiezen waren al afgebroken en daardoor was zijn tandvlees gaan ontsteken. Het kan een gevolg zijn van zijn nierprobleem. Maar meneertje kan nu weer lekker eten!

Verder is er nog veeeeeeel meer te vertellen, maar dat komt een volgende keer!

Groetjes van ons allemaal! 

Er is weer van alles gebeurd

Met Polly en haar kleintjes is alles goed gegaan. Inmiddels zijn ze weer terug in de opvang om geplaatst te worden.

Met Robin gaat het ook goed. Hij hoeft geen medicijnen meer en sinds vorige week drinkt hij gewoon water ipv water met Roosvicee. Hij is echt helemaal super leuk, ondeugend en vooral lief.

Wat zou er toch in die tas zitten?

Een appeltje..... lekker... !

Hij vindt het heerlijk om lui te liggen. Maakt niet uit waar.

Robin is dol op groenten. Als hij merkt dat de deur van de provisiekast opens staat, dan weet hij niet hoe snel hij bij de bak met groenten moet komen.

In de opvang zat een heel klein, te jong, ontzettend bang konijntje, Lola. Ik kon haar echt niet laten zitten. Ze was helemaal verstijfd van angst. Eenmaal thuis heb ik haar bij Robin gezet. Robin is heel lief voor haar.  Als Lola bang is, dan kruipt ze helemaal onder Robin. Inmiddels gaat het, door de nodige aandacht, al een stuk beter met haar, en haalt ze zelfs al een klein beetje dezelfde ondeugende streken uit als Robin, zoals aan de planten knabbelen. Ze is gelukkig niet meer zo bang en komt lekker bij je zitten of in ieder geval in de buurt.

Wat is ze lief he Robin?!

Ga es opzij, dan kan ik lekker tegen je aanliggen.

Spelen op de bank

Ondanks de flyer die we bij het hertenkamp hadden opgehangen, was er toch een konijn gedumpt. De afspraak met de gemeente stond dat als er een konijn in het hertenkamp gedumpt zou zijn, de gemeente direct met mij contact op zou nemen. Een behoorlijk aantal weken terug zagen wij dat er een konijn in het park zat. Dus ik een e-mail naar de gemeente gestuurd. Geen reactie. Na enige tijd weer een e-mail naar de gemeente verstuurd, deze keer naar mijn contactpersoon én de gemeente zelf. Wéér geen reactie. Tot voor afgelopen maandag. Het konijn zat er nog altijd en ik was het zo zat dat ik vorig weekend een best pittige e-mail naar de gemeente had gestuurd. Resultaat: De eerst volgende werkdag lag er, uiteraard na de nodige mail-corresondentie, een sleutel van het park in de brievenbus. Voortaan kunnen we, zodra er een konijn wordt gesignaleerd, zelf het park in om te gaan vangen.

Helaas had ik weinig reactie van de vrijwilligers op mijn e-mail om vangers ontvangen, zodat Frank en ik toch echt samen het konijn moesten gaan vangen. We hadden al eerder een poging gewaagd (toen waren we stiekum over het prikkelhek geklommen), maar die was mislukt. Konijn te snel, wij te langzaam. Nou, zaterdagavond, eerst wat frietjes voor de energie naar binnen gewerkt en gewapend met hekjes, vangnet en een reismand op naar het hertenkamp. Doordat we al vaker konijnen in het hertenkamp hadden gevangen, wisten we intussen waar de ontsnappingsplekken waren. Dus die hadden we eerst met hekjes dicht gezet. Voorzichtig konijn benaderen. Het ging goed. Konijn ging naar een hoekje en het leek er op dat wij konijnemans konden insluiten. Maar.... konijnlief was ons toch te snel af en schoot rakelings langs mij heen. Konijn vluchte de "grote" (maar wel lage) schuur in waar de geitjes 's nachts staan en de kippen op stok. Nou, eitje, dachten wij. Konijn kan geen kant meer op. Frank ging nog even hekjes halen om de ingang af te zetten. Nu zal ik eerst vertellen dat Frank best groot is. Frank komt terug, rent de schuur in en "boink" ik zie hem zo achterover vallen. Bleek er een verlaagd gebeuren in het schuurtje te hangen. Frank loopt nu met een aardige hoofdwond rond. Nadat alle sterretjes uit Frank zijn gezichtsveld waren verdwenen, de vangpoging voort gezet, maar konijn rende zo hard tegen de hekjes aan, dat ie alsnog ontsnapte. Slim konijn rende naar een heel klein schuurtje, waar ik amper in kan. Wij er achter aan. Frank gaat het kleine schuurtje in en.... hebbes!!!!

Dit is hem: Frenkie F Parker

Frenkie F Parker is, ondanks dat hij zo lang in vrijheid heeft geleefd, ontzettend lief (en gespierd ;-)) en mak. Hij logeert nu even bij mij, maar hij zal snel naar de opvang gaan om daar op en vriendinnetje te wachten. Het gekke is, toen wij Frenkie voor de eerste keer zagen, was hij helemaal donkerbruin. Nu is hij bijna beige.

Vandaag was het mooi weer. Dus de caafjes mochten weer even naar buiten. Wat vonden ze het toch leuk: