Op 22 mei 2007 is uit het nest van Lizzy (een pleegkonijntje) Vince geboren. Toen de kleintjes gingen groeien, ontdekten we bij Vince een aantal afwijkingen. zo was haar ene oortje te kort, stond haar bekkie scheef en had ze daardoor last van doorgroeiende tandjes. Door haar handicaps raakte ze qua grootte al snel achter op de rest. Eten ging haar ook niet echt goed af. In het begin kon ze nog hele kleine brokjes eten, maar al snel moest moest ik haar gaan bijvoeren. In juli 2007 heb ik bij Dierenkliniek Wilhelminapark (specialisten in o.a. het gebit) in Utrecht een afspraak gemaakt om Vince na te laten kijken. Het zag er vrij positief uit. Waarschijnlijk was het zo dat als haar tanden waren getrokken, Vince weer gewoon kon eten. Vince was alleen nog een beetje te klein om de operatie te ondergaan en moesten we nog even wachten. De weken die volgden bestonden uit regelmatig de tandjes knippen en dagelijks uren lang Vince met de hand voeren. Ze kon alleen maar papjes eten.
Op 5 oktober 2007 was het dan zover; de tandjes van Vince zouden getrokken worden. Wat een spanning! Tijdens de operatie kwamen nog meer problemen naar voren. Vince had maar heel weinig ruimte in haar mondje. Vince zou dus nooit normale brokken kunnen eten. Tijdens het buitenspelen had Vince ook haar oogje beschadigd, wat ook behandeld moest worden met een zalf. Nog meer zorgen. Eenmaal thuis ging Vince direct haar Brinta op eten. Toen kwam ze er ook achter dat ze haar tongetje kon gebruiken. Ze likte alles wat in de buurt kwam af, tot aan de gordijnen toe. Geweldig om te zien. Na 4 weken moesten we op controle komen. Toen werd geconstateerd dat de kiesjes van Vince niet afsleten (de meesten weten wel dat konijnen een open wortel hebben, waardoor de tandjes en de kiesjes altijd doorgroeien), wat inhield dat voortaan maandelijks haar kiesjes ingekort moesten worden.
We hadden afgesproken dat zolang Vince nog vrolijk en actief zou zijn, we alles op alles zouden zetten om voor een optimale verzoring voor haar te zorgen. Maandelijks brachten we Vince naar dierenarts Evert Jan de Boer om haar kiezen te laten vlakken. Dit hield ook in dat Vince dus maandelijks onder narcose moest. De zorgen bleven zich daardoor maar opstapelen. Zou Vince enkel op papjes kunnen blijven leven? Zou ze sterk genoeg zijn om maandelijks een narcose te ondergaan? Ons hele leven was haast gericht op Vince. Uren van voeren (ondanks dat Vince ook wel zelf kon eten hoor, maar soms viel ze af en dan moesten we haar helpen met eten en tegen de tijd dat ze weer naar de dierenarts moest, waren haar kiesjes al zo lang dat ze haast niet meer kon eten), dagelijks meerdere malen per dag papjes maken, dure operaties, zalfjes, gewicht in de gaten houden, vaak "in bad", omdat haar vachtje van de papjes vies werd. Maar... het ging de goede kant op. Vince groeide goed en langzaam aan ontstond er meer ruimte in haar mondje. Niet veel, maar iedere halve milimeter was een klein feestje. Ook werd er, na diverse zalfjes uitgeprobeerd te hebben, een zalf gevonden die eindelijk een positieve invloed had op Vince d'r oogje. Het ging zo goed met Vince. Ze was vrolijk, aktief, eigenwijs, nieuwsgierig, lief en toch ondeugend. Ze had een geheel eigen karaktertje ontwikkeld. Ze kwam je wakker maken op bed, had een eigen plekje op de bank, ging lekker sudderen op de verwarming, stond ongeduldig bij de keukendeur op haar wortelpapje te wachten, ze wist het allemaal precies.
Een tijd lang heeft ons pleegkonijntje Boris bij Vince in de kamer gestaan. Weliswaar in een ander hok, maar ze konden elkaar wel gezelschap houden. Toen Boris klaar was om geplaatst te worden, heb ik hem terug naar de opvang gebracht. Sindsdien zat Vince maar op een hoopje te zitten. Het leek wel alsof ze eenzaam was. Dat was eigenlijk ook wel zo. Op zoek naar een vriendje dus. Het vriendje hadden we snel gevonden en Vince en Tommie werden snel dikke maatjes. Vince kroop lekker tegen deze grote knul aan. Helaas was het maar voor korte duur.
Vorige week woensdagavond kwam ik thuis en vond Vince dood naast de bank. Onvoorstelbaar. Zo onwerkelijk en dat is het nog steeds. De dag ervoor waren haar kiesjes nog gevlakt, ze was goed uit de narcose gekomen en woensdagochtend was er ook nog helemaal niets aan de hand. Het ging zo ontzettend goed met Vince, wie had gedacht dat ze zomaar ineens dood zou zijn? Door de zeer intensieve verzorging was er zo'n hechte band ontstaan en we vinden het zo ontzettend erg dat ze niet wat langer mocht leven. Ze is 11 maanden geworden. We hadden haar nu het goed ging zoveel meer gegund!
Ook de dierenarts, Evert Jan de Boer, gaf aan dat hij het kleine konijnenwondertje (zoals hij dat zei) zal missen. Iedere keer was het weer prachtig om te zien dat er weer wat ruimte tussen de kiesjes tevoorschijn kwam. Ook hij had niet verwacht dat Vince al zo snel zou komen te overlijden. Ze leek zo sterk, terwijl het eigenlijk toch een klein, teer konijntje was. Evert Jan heeft speciale tangen en een nieuwe boorbeschermer voor Vince gekocht. Door Vince hebben we allemaal veel geleerd en waarschijnlijk zal door deze nieuwe apparatuur veel andere konijnen geholpen kunnen worden. De foto's die tijdens de operaties waren gemaakt, zullen misschien worden gebruikt op de website van de dierenkliniek, zodat ook andere konijnen er wat aan kunnen hebben in de toekomst. Vince bleek onder andere last te hebben droge ogen. Het blijkt totaal onbekend bij dierenartsen dat konijnen ook last van droge ogen kunnen hebben.
Ik wil, ook zeker namens Vince, iedereen bedanken voor hun reacties en hun steun. Speciaal Frank, mijn vent, die mij altijd helpt met mijn (pleeg) konijntjes en ook zeker met Vince. Vince ging immers altijd voor alles. Dierenarts Evert Jan, die ook alles voor Vince "uit de kast" heeft getrokken. Menig dierenarts zou het bijltje er al lang bij neergelegd hebben. Mijn supersponsor die mij zo af en toe wat extra's toe stopte om de kosten wat de dekken. De mensen van Opvang Konijnenberg die tot vervelens toe al mijn verhalen over Vince moesten aanhoren,
maar waar ik ook altijd terecht kon en kan.
Lieve Vince, we zullen je nooit vergeten en.... de juwelier heeft beloofd iets moois te maken van je tandjes, zodat je toch nog altijd een klein beetje bij me zal zijn.
Vince, van 22 mei 2007 t/m 9 april 2008 (klik op de foto voor een vergroting):
