In Andel in het hertenkamp worden tijdens de vakantieperiode regelmatig konijnen gedumpt. Na wat heen en weer gemail, heeft de meneer van de gemeente ons toestemming gegeven om de konijnen te gaan vangen. Frank, Anita, Angela, Denise, Anna en ik hadden gisteren om een uur of 8 afgesproken bij het hertenkamp. Meneer van de gemeente zou zorgen dat wij in het hertenkamp konden. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik met Anna kwam aanrijden, stond Frank al heel trots te wijzen dat hij al 1 konijn had gevangen. Het konijntje zat buiten het hertenkamp voor fotomodel te spelen. Frank maakte een foto, kletste er wat tegen en .... hebbes! Nummer 1.
Eenmaal in het hertenkamp was het toch behoorlijk rennen om die slimme konijnen te vangen. De meesten wisten er echt de weg en wisten ook precies waar de gaten in het hekwerk zaten om doorheen te glippen. De herten waren best wel verbaast en de geiten nog meer. Ze kunnen allemaal gigantisch hard rennen, hebben we gemerkt. Wel een prachtig gezicht hoe die herten door het hertenkamp heen renden, maar we gingen toch wel een stapje opzij als ze eraan kwamen.
Als snel hadden we nummer 2 t/m 6 gevangen. 1 Konijn zat buiten het hertenkamp en was ook al heel bekend in de omgeving daaromheen. Telkens was ze ons te slim af en glipte ze tussen ons door of verstopte ze zich tussen de struiken. Gelukkig waren we met een klein groepje, zodat we haar hebben kunnen insluiten. Toch konden Frank en ik onze oren niet geloven toen Anna riep: Ik heb em!!! Frank en ik hadden namelijk die week ervoor al 2x geprobeerd haar te vangen, maar ze was ons telkens te vlug af. We hebben haar dan ook Lightning genoemd. Met 3 kwartier hadden we alle 7 de konijnen gevangen. Op de site van Opvang Konijnenberg kun je de foto's van de gevangen konijntjes zien.
Nadat we de konijntjes bij de opvang hadden gebracht, zijn we Anna thuis gaan brengen om vervolgens weer naar huis te gaan. Bleek dat de brug was afgesloten, wat inhield dat we of met het pontje moesten gaan of omrijden. We kozen voor het pontje en hoopten dat het nog zou varen. We komen bij de pont en die ligt netjes te wachten. Er was verder niemand, dus toen wij op de pont stonden, ging deze direct varen. We naderden de overkant en we zagen een stel zwanen op de kant zitten waar de pont moest aanleggen, zodat wij er af konden rijden. De pont naderde de wal, maar we zagen dat de zwanen gewoon bleven zitten. Toen gebeurde er iets wat ik echt niet in woorden kan uitdrukken. We zagen voor onze ogen gebeuren dat 2 zwanen geplet werden door de afrijklep van de pont. Echt verschrikkelijk!! Dit was echt een nachtmerrie. Je kon de zwanen horen gillen van de pijn. We zijn als een gek de auto uitgevlogen. De schipper had ivm het weinige licht niet gezien wat er gebeurde, maar reageerde heel snel op ons door de pont in zn achteruit te zetten en de klep omhoog te doen. 1 Zwaan strompelde weg het water in. 1 Zwaan bleef liggen. Wat nu?? We hebben in no-time de zwaan achter in mn auto gelegd. Frank was erbij gaan zitten en heeft de dierenarts gebeld en verteld wat er aan de hand was en dat we onderweg waren. Het beestje was in een shock en moest gigantisch veel pijn hebben gehad. Frank heeft de hele weg naar de dierenarts toe het hoofd van de zwaan ondersteund. Eenmaal bij de dierenarts was het al gauw duidelijk dat er niets meer aan te doen was. Een gigantische vleeswond en gebroken poten en wie weet wat er inwendig allemaal beschadigd was. De dierenarts heeft de zwaan moeten laten inslapen. We zijn er allebei behoorlijk van overstuur geweest en het beeld dat we hebben gezien van die zwanen lijkt op ons netvlies gebrand. Ik ben net pas in staat geweest om mn auto schoon te maken. Er lag een plas bloed in dat wil je niet weten. Na het werk ben ik nog wel even bij de pont wezen kijken of die andere zwaan misschien ook ergens gewond lag. Ik heb niets kunnen zien, alleen de plek waar "onze" zwaan had gelegen. Verderop in het weiland zag ik wel 2 volwassen zwanen en 4 jonge zwanen lopen. Ik denk dat die ene het wel gehaald heeft. Frank zijn verhaal is te lezen op het audiforum, vanaf pagina 573.
Vandaag heb ik een e-mail gestuurd naar het Rijkswaterstaat met ons verhaal en aangegeven wat ze hieraan willen gaan doen. Ik ben benieuwd wat voor een reactie ik erop krijg.
