De weken vliegen voorbij, zonder dat ik er echt erg in heb. Het is megadruk en ik zal blij zijn als ik ooit echt thuis aan het werk ben. Het liefste zou ik fulltime voor de opvang bezig zijn,, maar helaas pindakaas, dat zit er voorlopig nog niet in ;-). Uiteraard is er weer van alles gebeurd.
Op 29 juli kwam ik 's avonds thuis en merkte dat er iets met Harvey aan de hand was. Harvey had kleine keuteltjes en wilde niet eten. Dat is vreemd, want Harvey wilde altijd eten! Heb hem direct medicijnen gegeven, maar toen ik vrijdagochtend geen verbetering zag, direct naar de dierenarts (dierenkliniek Kruiskamp te xb4s Hertogenbosch) gegaan.
Harvey leek een verstopping te hebben. Hij gedroeg zich ook altijd net als een geit, werkte alles naar binnen wat los en vast zit. 2 injecties heeft hij gehad en ik moest nog 2x primperan en laxcatract geven. Doodeng, want ik moest 4 ml primperan geven. Da’s troep. Dus toen Harvey de andijvie op at, heb ik de DA weer gebeld en toch nog maar eens naar de dosering gexefnformeerd, en die mocht nu worden gehalveerd. Tegen het eind van de middag was er een keuteltje en later kwam er een berg slijm uit. Jakkes. En hij wilde het nog opeten ook. Dat maar mooi tegengehouden. Maar Harvey bleef maar stilletjes. Vikky week niet van zijn zijde. En wij moesten geduld hebben en de medicijnen hun werk laten doen.... leek wel een onmogelijke opgave. Zaterdags ging hij zienderogen achteruit. ’s Morgens een paar keer contact gehad met de praktijk, maar we moesten nog altijd afwachten en de medicijnen het werk laten doen. 's Avonds met Harvey toch naar de praktijk gegaan. Hij had over de 41 graden koorts. Injectie pijnstilling gehad die 2 dagen moet werken. + Naast de Laxatract en Primperan moest ik nu ook sulfatrim geven. De volgende ochtend nog altijd geen verbetering. Temperatuur opgemeten en het was nu 40,6. Weer DA gebeld, want Harvey had nog altijd heel veel pijn, ondanks de injectie. Moeten toch nog even afwachten (alweer). Door de koorts werken de medicijnen blijkbaar niet zo snel. Maandagochtend moest de temp onder de 39 zijn. Zo niet, dan weer terug naar de dierenarts en verder kijken wat het zou kunnen zijn. M'n grote knappe en o zo bijzonder ventje, zo ontzettend ziek!
Maandagochtend had Harvey nog altijd koorts. De dierenarts snapte er helemaal niks van. Darmen waren leeg, nog altijd een beetje gas, maar dat had allang weg moeten zijn, evenals de koorts. Harvey heeft extra vitamines gekregen, duplo, vocht en pijnstilling en nu maar weer afwachten. Vikky ging met met alle bezoeken aan de dierenarts mee. Ze zijn echt geen moment van elkaar geweest. Tussen de middag gaf Harvey aan bij mij te willen zijn en hij liet ook weten dat hij het zat was en opgaf. Gezegd dat dat goed is. Zoveel dagen met zo’n hoge koorts is echt heel zwaar en dat heeft hij het ook gehad. Hij heeft zo gevochten. Een half uur later is hij rustig in mijn schoot ingeslapen. Wat heel apart was, was dat Harvey een nat oogje had. Het leek wel alsof hij huilde.
Omdat we niet wisten wat hij nou mankeerde en ik dat wel ontzettend graag wilde weten, heb ik toch nog even m'n verstand op nul gezet en autopsie laten verrichten. Frank en ik mochten er allebei bij blijven (had ik ook gevraagd of dat mocht). De problemen waren ontstaan bij de maag. Waarschijnlijk heeft er een keer iets scherps (wat zelfs een scherp stukje hooi kan zijn geweest) een beschadiging aan zijn maag veroorzaakt. Dit prikte dus in zijn maagje, maar ook in een longetje en op de lever waren ook puntjes te zien (in de maag ook, en ook de maagwand was op 1 plekje erg dun). De oorzaak zelf is niet gevonden, dus het scherpe dingetje is wel uit zijn lijfje gekomen. Maar dit alles heeft dus wel voor gigantische problemen gezorgd.
Helaas hebben we maar kort van Harvey mogen genieten. We hadden echt verwacht dat Harvey heel lang bij ons zou blijven. Hij leek altijd zo ontzettend sterk...
Ik had de medewerkers van Dierenkliniek Kruiskamp al bedankt, maar ik wil het hierbij nog een keer doen. Jullie zijn kanjers!! Onwijs bedankt voor alles!!
4 augustus 2010 is Harvey gecremeerd.
Inmiddels is de zoon van Harvey, Harvey Jr., het vriendje van Vikky. Ook Harvey Jr. is heel ziek geweest, maar hij is er gelukkig weer boven op gekomen.
Zieke Harvey Jr. met zorgzame Vikky
De koppeling ging wat langzamer dan bij Harvey en Vikky, maar uiteindelijk is ook deze koppeling helemaal geslaagd en is het dikke mik tussen die twee. Samen halen ze heel wat kattekwaad uit, maar zijn ze ook super lief!
Dan hebben we nog Dropje.
De moeder van Dropje was gedumpt in het bos. Helemaal vies kwam ze bij ons binnen en ze had ook al een kaal buikje wat er ernstig op leek dat ze een nest had achter gelaten in het bos. Ze is direct doorgegaan naar Angela waar ze mocht afwachten of ze zou bevallen. En dat heeft ze gedaan. Ze is bevallen en heeft haar kindjes gewoon op de tegels gelegd. Als snel ging de eerste dood en de rest ging ook snel. De laatste die nog leefde, zag er ook niet echt gezond uit, dus die heb ik direct meegenomen en ben gaan voeren. Wat een lekker klein hummeltje zeg, vergeleken bij Harvey Jr. en Vikky. Het kan haast niet anders dan dat Dropje een half wildje is.
Dropje ligt lekker te slapen op een kruik.
Ik heb nog nooit een kleintje met de hand vanaf dag 1 groot gebracht en ik moet zeggen: het is echt helemaal leuk. Na 3 dagen had ze door dat de geur van mijn handen, eten betekende. Als ze in Frank zn handen lag, was ze niet aan het zoeken naar een speentje. Na 11 dagen kon ze horen en herkende ze het kloppen van de melk. Als ik dan in de keuken haar melk aan het klaar maken was, zag Frank haar daarop reageren en deed ze heel hongerig.
Na 12 dagen gingen eindelijk haar oogjes open :-D
en ging ze langzaam op onderzoek uit
ze groeit lekker en vindt het heerlijk om over de bank te sjeezen. Inmiddels kent ze alle hoekjes in de kamer en is een ster in binkies maken.
Vorige week heeft Dropje de dikke buikenziekte gehad. Ach, wat was ze ziek. Gelukkig hebben we haar er doorheen kunnen halen.
Dropje in de ziekenboeg, snuffelend aan een baby. Je kan hier ook goed zien dat haar buikje nog wel wat opgeblazen is.
Dropje blijft voorlopig bij ons wonen. Ik ben heel benieuwd hoe zij zich gaat ontwikkelen. Ze is ontzettend druk, maar ook heel erg lief. Ze kan genieten van kroelen, als ze de kans krijgt, pakt ze het eten uit je mond. Ze is zo leuk.
Nou, dan had ik vorige week nog een bijzonder moment. Ik was in de opvang. Nu hadden we een aantal zieken dus extra opleten op de konijntjes. Ik zag een konijntje wat knarssetanden. Ik pak haar op en zeg zo van: ah, kom maar even bij mij zitten vrouwke. Ondertussen wilde ik kijken wat er aan haar scheelde. Wat gebeurt er vervolgens.... het wordt wat warm op mijn schoot en ik kijk... is ze op mijn schoot aan het bevallen. Onvoorstelbaar toch. Dit maak je nooit mee. Ik zat op mn hurken en durfde me niet te bewegen, ook al kreeg ik heel veel kramp in mijn tenen. Toen ze bevallen was, ging ze netjes alle kleintjes verzorgen en toen ze daarmee klaar was sprong ze gewoon van mn schoot af. Zat ik daar met 5 kleine, kale wormpjes. Ze had een heel klein beetje haar geplukt en daar heb ik de kleintjes maar opgelegd. Ze ging ze direct voeden. Ook weer zo'n mooi moment. Even alles laten bezinken en snel een hok voor haar ingericht waar ze haar kleintjes kan verzorgen. Ehm... dat hok staat nu gezellig bij mij thuis :-D
Hier zijn ze dan. Ze kregen de 2e dag al haartjes op hun lijfje. Er is er trouwens eentje die al vroeg zijn moeder achterna loopt om te drinken. Zo grappig om te zien. En hij weet dan ook weer het nest terug te vinden. Slim he?!
Buikjes vol
Als mama er geen erg in heeft, snel met z'n allen aanvallen om te drinken :-D
Zooo klein nog
Nog iets geks. Als ondergrond had ik speciale lakens gelegd en daar kropen ze telkens onder. Legde ik ze weer in het nest en ging ik later kijken, lagen ze weer onder het laken.
Toen ik het hok had verschoond, had ik er handdoeken in gelegd en daar boven op van hooi een nest gemaakt en daar de kleintjes ingelegd. Mams had vervolgens al het hooi opgegeten en de kleintjes vond ik terug onder de handdoeken.
Het is zo grappig om te zien hoe ze in de onmogelijkste posities liggen te slapen. Je blijft er naar kijken :-D
Zo, dat was het nu weer voor even.
Fijne zondag nog!
Groetjes, Frank en Anneloes
