Welkom op de weblog van Konijnenopvang Lapina


Welkom op de weblog van Stichting Konijnenopvang Lapina!

Stichting Konijnenopvang Lapina heeft als doel een zo groot mogelijke bijdrage te leveren aan het welzijn van konijnen. Wij vangen gedumpte konijnen op en geven hen de nodige zorg. Zodra de konijnen zijn bijgekomen van hun vervelend avontuur, kunnen zij worden geadopteerd. Middels de website www.lapina.nl en deze weblog, zullen we proberen zoveel mogelijk over onze opvang en het werk dat erbij komt kijken, te laten zien. Wil je op de blogs reageren, dan kan dat door onderaan het bericht op "reacties" te klikken. We vinden het hartstikke leuk als je een berichtje achter laat. Uiteraard is het ook mogelijk om een e-mail te sturen. Dit kan naar info@lapina.nl of konijnenopvanglapina@gmail.com

Stichting Konijnenopvang Lapina is een volledig vrijwillig particulier initiatief en ontvangt géén subsidie voor het werk dat zij doet. Donaties zijn dan ook zeer welkom. Rabobank NL58RABO0133884910 t.n.v. Stg. Konijnenopvang Lapina te Andel

Alvast heel erg bedankt!




maandag 15 juni 2009

15-06-2009

Soms vragen mensen aan mij: Waar haal je de tijd vandaan. Ehm... eerlijk gezegd weet ik dat ook niet ;-)

Vanmorgen ging om 6 uur de wekker. Om kwart over 6 gaat er nog een wekker en dan moet ik er toch echt uit. Douchen. Hornet z'n medicijnen geven en z'n pootje verzorgen. De zalf laat ik ongeveer een kwartier intrekken. Ondertussen het Senseoapparaat laten opwarmen en het eten voor de rest van de dag klaarzetten. De katten eten en drinken geven, de vissen eten, de cavia's zitten te roepen om groenvoer. Ik breek bijna m'n nek over Snippie, want zij wil OOK groenvoer :-). Alle konijnen binnen wat groenvoer gegeven en het drinken aangevuld. Zonodig hier en daar nog wat hooi en klaar. Snel aankleden. Haar fohnen en naar de konijnen buiten. Hetzelfde ritueel. Eigenlijk loopt dit altijd uit de hand, want ze willen allemaal aandacht en wat lekkers. Altijd weer moeilijk om me van los te maken. Koffie in de thermobeker en ontbijt klaargemaakt voor onderweg. Het streven is om om half 8 de deur achter me dicht te trekken om naar het werk te gaan. Ik doe er ongeveer 45-60 minuten over om op m'n werk te komen, dus alle tijd om in de auto (in de file) te ontbijten.

Het was weer een veel te drukke dag op het werk. Voordeel is dat de dag dan snel voorbij is. Om 17.00 de boel afsluiten en naar m'n zus. Zij had eten gekookt en ik vind dat reuze handig, hoef ik het niet zelf klaar te maken. Onderweg naar huis (deze keer zonder file) nog de nodige telefoontjes gepleegd. Uiteraard zaten daar ook een paar telefoontjes tussen die over konijntjes gingen ;-).

Lekker gegeten en om half 7 was ik thuis om me vervolgens even om te kleden en weer naar de opvang te gaan. Monique had namelijk laten weten dat er een moederkonijn was die haar kleintjes niet voedde. Of ik dat wilde doen. Natuurlijk. Ik had dat alleen nog nooit gedaan. Monique heeft bij haar thuis ook een moeder die niet wil voeden + nog eens twee gezinnetjes. Drukke boel dus. Rond 10 voor 7 bij de opvang aangekomen. Nest volledig overgezet in een transportkooi. De moeder vond het allemaal wel best. Ze is zelf behoorlijk ziek. Arm meisje. Om half 8 kwam ik bij Monique aan en zij zou mij even voordoen hoe precies te voeden. Wat een kleintjes zijn het toch zeg. Ze zijn nog maar een paar dagen oud. Heerlijk dat kleine grut. En vooral zo mooi!! Dat mondje, die voetjes, die spiertjes die bewegen. Schitterend.

Hier een paar van de kleintjes. Het zijn 4 gestippelde en 3 eenkleurig. Binnenkort zal ik een foto van allemaal maken.

Dscf2226

Lekker drinken. Wat hadden ze een honger!

Dscf2233

Zo ontzettend klein!

Dscf2234

Om kwart over 9 was ik weer thuis. Katten eten geven, konijnen loslaten, wasmachine en de droger aanzetten. Buiten vegen ivm de vliegen. Binnen stofzuigen en Hornet z'n voetje weer in de zalf zetten. Vorige week nog met Hornet naar de Dierenarts geweest. De dierenartsen weten eigenlijk niet wat er met zijn voetjes aan de hand is. Zie onderstaande foto. Dit gebeurt er met de voetjes van Hornet als ik met de medicijnen stop. Echt zo verschrikkelijk. Ik heb ook een mail naar DA Wilhelminapark gestuurd of hun iets weten wat te doen. En zij hebben inderdaad advies gegeven.

Dscf2112

Van onze eigen DA had ik een nieuwe antibiotica meegekregen en een andere zalf. Het slaat op zich goed aan. Nu een week later ziet Hornet z'n voetje er weer rustig uit. Ik ben alleen bang voor als het haar gaat groeien. Dan gaat zijn huid nl altijd scheuren. Ik blijf voor lopig de AB geven. Zonder te stoppen. Werkt het niet, dan ga ik over op wat DA Wilhelminapark heeft geadviseerd.

Hornet z'n voetje zoals het er nu uit ziet. Gelukkig een stuk beter!

Dscf2235

Hornet blijft rustig liggen totdat de zalf is ingetrokken. Hij vindt er echt helemaal geen bal aan ;-)

Dscf2236

Om om 10 uur in bed te liggen... dat ga ik niet meer redden ;-)

Zometeen nog even alle dieren eten en drinken geven. Hornet z'n medicijnen. En de kleintjes krijgen nog een keer te eten. Owja, de container moet ook nog van straat....De droger is inmiddels klaar. Er zit zogenaamde konijnenwas in. Dat vouw ik donderdag wel op, dan is het mijn vrije donderdag. De wasmachine is ook klaar. Dus dat kan nu in de droger en de wasmachine kan vannacht nog een keer draaien...

zondag 7 juni 2009

Hartverzakking

Dit mooie lieve konijntje....

Dscf2092

Zo relaí als ze maar zijn kan....

Dscf2094

Heeft mij vandaag een hartverzakking bezorgd!!!!

Madammeke was namelijk over de ren gesprongen. Ik liep net naar buiten om iedereen een stukje ananas te geven en ik zie in mijn ooghoeken dat Annick aan de verkeerde kant van het hek zat.

S C H R I K!!!

Ik ben heel rustig de schuur ingelopen om het vangnet te pakken. Ben via de voordeur om het huis naar achteren gelopen en.... Annick zag me en dook mooi via de struiken de tuin van de buren in...

hier dus...

Dscf2098

Vervolgens ben ik totaal onbewust gaan handelen... eerst de kleine in het hok, de ren openzetten, zodat ze terug naar haar hok kon + de tuin provisorisch verder afgezet, mocht ze terugkomen, dan kon ze niet om het huis de straat op lopen. Annick was dus naar de achterburen gegaan. Ik rennen naar de achterburen (andere straat) en ondertussen Frank bellen. Frank nam niet op. Buren niet thuis. Dan maar zelf kijken of ik in de tuin kon komen. En vooral rustig blijven.... Het was geen probleem om in de tuin te komen, het is een open tuin. Balen, want Annick kon nu alle kanten op en in het ergste geval was Annick al de weide wereld ingetrokken. Mijn buren op de hoek hoorde ik roepen: "hee, er zit hier een konijn".  Ikke terugroepen naar de buren, maar ze reageerden niet. Nee, natuurlijk niet. Stomme- buren-op-de-hoek. Toch maar gaan kijken en ze hadden Annick de coniferen in zien gaan. De buren naast mij hadden haar niet gezien, maar hadden wel geritsel gehoord. Nou, dan maar weer terug naar huis. Ondertussen Monique gebeld om mijn shocking verhaal te vertellen en toen..... toen kwam Annick door de struiken weer terug. Volledig op haar gemakje; Pompidompidom.... even bij m'n kleintje kijken. Gesprek beeindigd. Heeeeeeeel rustig gebleven (Annick was weliswaar in de buurt, maar kon nog alle kanten op) over de provisorische afzetting gestapt. Annick was inmiddels "in" haar eigen ren. Ikke op m'n hurken en.... HEBBES!!!!!!!!! Wat een opluchting zeg!!! De spanning die toen vrij kwam... he Monique ;-)

Nu gaan we maar weer een nieuwe ren maken waaruit ze niet kunnen ontsnappen.

Annick en haar kleintje. Ze is er zo lief voor!

Dscf2091_2

Kleine Kanjer onderzoekt alles wat hij tegenkomt.

Dscf2095

Zo, dat was het weer. Het was me een middagje wel zeg! En voor de eventuele nieuwe adoptieouders van Annick: Zorg maar gerust voor een afgesloten ren!