Wildjes en ons nog immer kleffe stelletje

Viaviavia zijn er wilde konijntjes bij mij gekomen. Ik wist dat een voedster bevallen was, hulp aangeboden, maar niet geaccepteerd. De kleintjes waren totaal niet gesocialiseerd en per toeval zag ik dat ze op marktplaats aangeboden werden. Dit was eind oktober 2009. Ik moest er niet aan denken dat mensen deze konijntjes in een hokje zouden stoppen en toen heb ik toch maar besloten dat ze naar mij mochten komen. In ieder geval om te overwinteren. Zo gezegd, zo gedaan. In de schuur had ik een pracht ren gemaakt. De konijnjes hebben er nog geen 2 tellen ingezeten. Zo ontzettend wild waren ze. Het was te koud om ze uit te zetten, dus moesten ze in de schuur overwinteren. Ze hebben werkelijk waar de hele schuur op zn kop gezet. De stellingkast volledig leeggehaald (ze sprongen immers tot aan het dak, dus ook tot boven in de stellingkast enzo ;-)). Langzaam aan ben ik begonnen met het afbouwen van brokken en het geven van groen en hooi. Omdat de mannen de schuur tot een ware puinhoopstal hadden omgebouwd, gooide ik het voer ook overal neer, zodat ze moesten zoeken naar hun eten, wat hun goed afging.

Op een gegeven moment komt er dan toch een tijd dat je een beslissing moet nemen. Toen ze bij mij kwamen, waren ze al totaal verwilderd. Eigenlijk hadden we geen keus. Het was of in de schuur laten zitten, jaren lang. Of uitzetten. We hebben heel lang gedubt over een locatie en uiteindelijk gevonden. Met lood in mn schoenen.....

We hadden ze in een dichte box gestopt (nee, niet luchtdicht), zodat het donker voor hun zou zijn.

Dood en doodsbang.

Zo bang, dat ze iet uit de box wilden. Helemaal verstijfd.

Uiteindelijk heb ik ze toch maar een zetje gegeven en daar gingen ze hoor....  

Ik weet wel dat ik dit nooooooit meer wil. 'k Vond het zo ontzettend erg om ze los te laten.

Verder vroeg Wendy of ons kleffe stelletje nog altijd zo klef is, nou, kijk zelluf maar :-D Ze zijn onafscheidelijk.

Vikky is ook vriendjes met het nijlpaard.

En zo gaat het zo ongeveer de hele dag hierzo ;-)

 

Poot in poot

 

Harvey kan er ook wat van.

Het is nog altijd puur genieten met die twee, ondanks dat ze ook best ondeugend kunnen zijn hoor. Maar eh, wordt es boos. Niet he. Gaat gewoon niet.

Met de rest van de bunnies gaat het ook goed. Ze zijn inmiddels allemaal geent en kunnen er weer even tegen. Lotte had een dipje dat ze zich wat minder voelde, direct ingegrepen en na een paar daagjes was  ze er weer bovenop. 

Binnenkort wat foto's van de logeetjes.

   

Vikky, Harvey's vriendinnetje

Hoe het begon.

Vikky is via de dierenamulance bij de dierenarts terecht gekomen. Ze had een open fractuur aan haar linker achterpoot. De dierenarst was aan het overwegen: Amputeren of euthanasie. Gelukkig heeft de dierenarts voor de eerste optie gekozen en op 4 juni jl. is de achterpoot van Vikky geamputeerd. Aangezien konijnenpootjes geluk brengen, hebben we het pootje via Marktplaats verkocht ;-) Neehoor, niks ervan.

Vikky is naar mij gekomen om te herstellen en met resultaat. Het lijkt er op dat ze totaal geen last er van heeft dat ze haar poot moet missen. Ze sprong al heel snel in en uit het hok.

Het was buiten warm. Warm, buiten en een wond.... dat is vragen om problemen, dus Vikky mocht binnen in de huiskamer logeren. Harvey vond dat wel gezellig. Hij lag dan ook vaak voor haar hok.

Omdat Vikky dus toch een flinke wond had, lieten we haar een paar keer per dag even in de gang loslopen, wat ze uiteraard heerlijk vond. Afgelopen donderdag zijn we naar de dierenarts teruggeweest en zijn de hechtingen er uit gehaald.

Gisteren wilden we Vikky weer los laten, maar we kwamen even wat handen tekort en jahoor, daar kwam Harvey aan gehuppeld. Helemaap heppiedepeppie, zoals hij is.

Ze zagen elkaar en.... het was alsof ze tegen elkaar zeiden: lik jij mijn neusje of lik ik jouw neusje? En sindsdien zijn ze onafscheidelijk. Zo lief. Ze doen echt alles samen. Samen lekker liggen, samen eten, vooral veel kroelen, samen met de snoepjesbal spelen en samen het hele huis onder keutelen. Harvey was helemaal zindelijk, maar nu niet meer, dus ik ga weer opnieuw beginnen om ze zindelijk te krijgen. Alle tips om zindelijkheid te versnellen/bevorderen zijn welkom ;-)

10 minuten na de eerste ontmoeting.

Samen eten.

Kroelen. Op deze foto kun je de wond goed zien.

Tja, Harvey heeft niet van die lange oren... Sterker nog... hij heeft geen oren. Gelukkig kan hij wel horen hoor. Hij reageert al heel goed als ik met mn tong klak. Harvey heeft er overigens geen moeite mee om de lange oren van Vikky te wassen.

Wat een prachtstel he.....

Nieuwe huisgenoot

Ehm.... ja, de intentie was dat ik wat zou gaan afbouwen met het aantal konijnen hier thuis. Maar dat valt niet altijd mee, hihi.

Bij ons in de opvang zat Harvey. Harvey is door de dierenabulance gevonden en naar de dierenarts gebracht. Harvey had een hele boel moeilijke woorden en afkortingen die ik niet kan verklaren, ernstige misvormde oren. De oren waren volledig verstopt door pus en er was sprake van een zeer ernstige verwaarloosde oormijtinfectie, waardoor beschadiging van het trommelvlies is ontstaan. Tussen de oren zaten korsten en ook schilfers. De dierenarts heeft onder algehele narcose de oren volledig uitgeruimd en gespoeld. Dit moet heel erg pijnlijk voor Harvey zijn geweest. Harvey heeft ook nog eens een misvormd rechter achterpootje.

Maar Harvey is een kanjer en heel sterk en heeft alles zonder klagen doorstaan.

Na een instensieve verzorging bij Monique op het balkon, was Harvey er klaar voor om naar de opvang te gaan en een baasje te zoeken. Voorwaarde was wel dat Harvey binnen zou komen te wonen ivm zijn oren. Harvey is een gigantische knuffelkont en aandachttrekker en kan als een hondje schooien om eten. Iedereen was dol op hem en hij kreeg dan ook de nodige aandacht :-)

Twee weken terug was ik in de opvang, het was mijn donderdag, en mensen hadden zoiets van: Harvey zouden we ook kunnen adopteren. En toen ging het mis bij mij.... En nu woont Harvey sinds zondag hier. Hij krijgt uiteraard nog een vriendin, maar zover zijn we nog niet, al zit er al wel wat in de planning voor hem.

Vorige week had ik al een hondenmand met een overheerlijk kussen voor Harvey gekocht, zodat hij alvast kon wennen en toch een beetje al zijn eigen luchtje in zijn nieuwe omgeving zou zijn.

Harvey onderzoekt zijn nieuwe mand.

Zijn favo nijlpaard krijgt even een kusje

Lekker nieuwgierig

Harvey is echt super makkelijk en eenmaal thuis had hij het al vrij snel naar zijn zin. Het is echt onwijs gaaf. Als ik op de bank zit, komt hij bij me zitten... ook op de bank. Heerlijk toch. En kroelen... hij kan er geen genoeg van krijgen!

Denk je trouwens dat Harvey in de mand gaat liggen? Natuurlijk niet. De bank ligt veel fijner ;-)

Lekker ding: 

Groetjes, Anneloes