Tommie, lieve, lieve Tommie... Hij is er niet meer.....
Pas waren we nog met Tommie naar de dierenarts geweest om te laten kijken hoe het met Tommie ging, want de bult onder zijn kaak groeide behoorlijk hard. Evert Jan de Boer van Wilhelminapark heeft Tommie nagekeken en ondanks de bult zag het er nog allemaal goed uit. Maar we moesten er wel rekening mee houden dat Tommie, gezien de groei van de bult, dit niet zo heel lang meer vol zou kunnen houden. Hij zou op een gegeven moment namelijk zijn eten niet meer zelf kunnen pakken, niet meer kunnen drinken..... Tommie at al heel erg moeilijk, dus was ik er al mee begonnen om Tommie te gaan voeren. Het lukte hem goed om de brokjes aan te pakken en zat dan heerlijk te eten. Tot afgelopen dinsdag. Tommie kon de brokjes niet aanpakken en ik moest de brokjes echt in zijn mondje duwen. Als het brokje eenmaal in zijn mondje zat duurde het heel lang voordat hij het verwerkt had. Duurde het hem te lang, dan draaide hij zich om met een houding van: laat maar, t lukt niet. Maar Tommie had honger en moest van mij toch echt wel eten. Ook worteltjespap ging er heel moeilijk bij hem in. De volgende dag stortte Tommie zich weer op de brokjes, maar kon ze niet aannemen. Arme Tommie, hij had zo'n honger. Dit was zo moeilijk om aan te zien. Je wilt niet dat je dieren lijden. Wat ik ook probeerde, het lukte Tommie niet om te eten. Op een gegeven moment had Frank Tommie een toastje, heel fijn gemaakt, voor zn neus gehouden. Tommie was echt helemaal razend op toastjes en het lukte hem toch om een paar kleine stukjes te pakken, maar dat was het dan. Tommie zat ook behoorlijk te kwijlen, omdat hij zijn mondje niet meer goed kon afsluiten. Door dat kwijlen, zat Tommie zijn snoetje de hele dag te poetsen. Hij heeft zo zitten poetsen dat en het haar van zijn kinnetje helemaal weg was en ook nog eens wondjes ontstonden op zijn pootjes van het poetsen. Met dit alles hebben we een beslissing moeten nemen die we eigenlijk helemaal niet wilden nemen, maar beter was voor Tommie. Tommie heeft op zich een goed leven gehad, ook bij zijn vorige baasjes, en dat wilde ik graag zo houden. Dus hebben we de beslissing genomen om Tommie in te laten slapen. Dit was de tweede keer dat ik bij mn eigen dieren zelf heb moeten beslissen een eind aan het leventje te laten maken. Het is echt verschrikkelijk. En het erge was ook nog eens dat Tommie eigenlijk helemaal niet ziek was, alleen die bult was de oorzaak van zijn verslechterde conditie..... Eenmaal bij de dierarts moest Tommie er helemaal niks van hebben dat er aan hem gezeten werd. Echt Tommie, nog vol energie. Dus hij sprong eerst in mijn armen, daarna in die van Frank. Dat maakte het er niet makkelijker op. Tommie is na de nodige spuiten rustig ingeslapen.
Tommie is bij mij gekomen als vriendje voor Vince. We dachten dat Tommie een klein konijntje zou zijn, maar hij was toch ietsje groter ;-)
Lekker tegen elkaar aan liggen als echte vriendjes.
Tommie had binnen een eigen plekje op de bank. Toen Tommie bij mij kwam wonen, was hij behoorlijk aan de dikke kant. Hij had alleen maar lekkere dingen te eten gekregen.
Helaas is Vince een paar maanden nadat Tommie bij ons was komen wonen, overleden. Toen kwam Eefje bij ons wonen en zij werd het vriendinnetje van Tommie.
Een nieuw hok + ren voor Tommie en Eefje. Het lijkt alsof Eefje valt, maar ze heeft problemen met haar achterhand en klimt hier met haar voorpoten het trapje op.
Lekker graven! Dat deed Tommie echt overal waar hij maar kon en vooral in jassen en truien
Tommie had ook altijd honger en als ik dan net zijn hok schoon gemaakt had, dan stond hij al heel ongeduldig te wachten tot het eten er aan kwam.
Als het eten niet naar zijn zin was, dan ging hij gewoon verder met zeuren ;-) Tommie was echt zo'n grappig konijntje. Hij kon echt dingen duidelijk maken.
De bult aan z'n kin ca 5 maanden geleden. De bult was nu eens zo groot.
Tommie, afgelopen maandag nog lekker in de sneeuw aan het spelen. t Is nog steeds niet te bevatten hoe snel hij zo hard achter uit is gegaan....
Dag Tommie, lieve, lieve Tommie....
