Toen ik Tommie in de opvang zou gaan ophalen, heb ik gelijk 7 kleine graatmagere konijntjes van 5 weken oud meegenomen om tijdelijk bij mij te logeren en aan te sterken totdat ze oud genoeg zijn om gecastreerd te worden en om geplaatst te worden. De konijntjes kwamen zonder moeder in de opvang. Ondanks uitdrukkelijk verzoek van Joanne om de kleintjes toch nog een paar weken bij de moeder (die in 4 maanden tijd 3 nestjes heeft gehad) te laten of om de moeder ook af te staan, vond de man des huizes dat niet nodig en volgens de man waren de kleintjes oud genoeg om bij hun moeder weg gehaald te worden. Dat hebben we gemerkt. De Dikke-Buiken-Ziekte meldde zich al snel en dinsdagavond hebben we de eerste 3 konijntjes al flink wat medicijnen toe moeten dienen. De arme hummeltjes gilden van de pijn. Woensdagochtend heb ik de 3 konijntjes bij Joanne gebracht, zodat zij ze de hele dag in de gaten kon houden en op tijd hun medicijnen kon geven. Aan het einde van de middag is er 1 kleintje met een schreeuw overleden. Toen ik gisteren uit m’n werk thuis kwam, zag ik dat er nog 2 konijntjes aan het afzwakken waren. Ze aten nog wel. Omdat ze nog wel aten en ook nog vrij aktief waren, heb ik ze direct alle 5 ook naar de opvang gebracht in de hoop dat we er nog op tijd bij zouden zijn om met medicijnen de dikke buikenziekte misschien te kunnen onderdrukken. Helaas. Vanmorgen is er weer een konijntje doodgegaan en de anderen zijn erg zwak en hebben, ondanks de medicijnen, veel pijn. Ze waren zo vrolijk en opgewekt toen ze bij mij kwamen en nux85x85x85 We hopen er het beste van, maar het ziet er heel slecht uit voor ze.
Waarom zijn mensen toch zox85x85x85
Met Tommie en Vince gaat het gelukkig goed. Vince zoekt Tommie telkens op en gaat er dan lekker tegen aan zitten. Heerlijk om te zien. Tommie raakt inmiddels ook een beetje gewend. Van het laminaat moet hij (nog) niet veel hebben, maarja, als hij naar de gang wil, zal hij toch even moeten doorbijtenx85;-) Tommie is 6 jaar en heeft (ook) geen tanden meer. Waarom Vince een vriendje heeft? Sinds Boris weg is, zat ze maar op een hoopje te zitten. Conclusie: ze voelde zich alleen, dus moesten we op zoek naar een vriendje. Eentje zonder tandjes, want Vince kan zich niet verweren. Een ouder konijn is vaak rustiger en dat zou voor Vince ook wel fijn zijn. Dus hebben we relatiebemiddelingsbureau Konijnenberg ingeschakeld en met succes. Een alleenstaand konijn had zich gemeld en zou afgelopen zaterdag naar de opvang komen. Het zou om een dwergje gaan. Ideaal, want Vince is ook niet zo groot. Toen we Tommie zagen, bleek hij toch wel iets groter dan een dwergje te zijn. Zeg maar gerust een stuk groter. Aix85 en nu? Na lang denken, wikken en wegen heb ik besloten om Tommie mee naar huis te nemen. Eenmaal thuis moest Vince helemaal niets van hem hebben en hij ook niet van haar. Vince was ontzettend bang en ze vluchtte regelmatig naar boven. Zette ik iets voor het trapgat, dan sprong ze er gewoon overheen. Ik wist niet dat ze zo hoog kon springen zeg. Na een tijdje heb ik ze samen in een ruim binnenhok gezet. Vince bleef muisstil zitten en Tommie begon haar toch wel wat interessanter te vinden en begon tegen haar aan te duwen, maar Vince verroerde zich niet. Omdat Tommie dus een stuk groter is, duwde hij haar zo door het halve hok. Uiteraard wilde hij ook op haar rijen, maar Vince zag je dan nergens mee. Best zielig om te zien, maar ook wij moesten even doorbijten. Op een gegeven moment besloot Tommie dan maar om gewoon naast haar te gaan liggen. Die nacht hebben ze nog niet bij elkaar gezeten. De volgende dag weer bij elkaar gezet en toen bleek dat het allemaal best goed ging, heb ik ze die nacht bij elkaar laten zitten. Toen ik de volgende morgen beneden kwam, zat Vince lekker tegen Tommie aan en ze keek me echt aan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Zo ontzettend lief!
O, ja, en Flip wil ook nog even aandacht....;-)
11 opmerkingen: