Appie Happie leeft niet meer. Ik kan het eerlijk gezegd nog niet echt bevatten. Zoals ik al had aangegeven, vertoonde Appie ongewenst gedrag. Dit gedrag bestond uit aanvallen en vasthouden als een pitbull. Verschillende collega-vrijwilligsters uit de opvang had hij al flink te pakken gehad en als meneer eenmaal beet had, dan liet hij niet zomaar los. Duidelijk dat hem iets dwars zat. Maar wat.....???
Appie heeft van ons zeer intensieve aandacht gekregen. Hij reageerde daar heel goed op. Zo goed zelfs, dat hij lekker bij ons op de bank kwam liggen. Als hij los liep, dan kon hij nog weleens paniekerig reageren, maar afgelopen zondag was dat ook al een stuk minder. Hij rende niet meer de trap op om zich boven te verstoppen, maar bleef gewoon in de gang huppelen als ik er ook was. Alles ging goed. Drinken, eten, keutelen (echt.... als een bommenwerper).
Lekker languit op de bank.
Zo af en toe wat lekkers om te knabbelen.
Even uitrusten. Appie heeft inmiddels z'n eigen plekje op de bank.
Ben ik niet heel erg knap?
En lief?
Gisteravond kwam ik thuis uit m'n werk. De konijntjes mogen altijd los, zodra ik thuis ben. Appie mocht dus ook even lekker z'n beentjes strekken, alleen.... hij kwam niet uit z'n hok. Heel vreemd. De andere keren sprong hij zo uit z'n hok. Zaklamp er bij en ik zag Appie heel stilletjes tegen z'n knuffel aanzitten. Nog vreemder, want Appie had energie voor 10. Z'n etensbakje was wel leeg en hij had ook goed gedronken. Appie direct binnen geinstalleerd. Eerste gedachten gaat altijd uit naar gas, dus gelijk equate gegeven, maar m'n gevoel zei al dat dat het niet was. Ik heb Appie naast het bed geinstalleerd, kruik erbij en om het kwartier en later half uur even kijken of hij wat wilde drinken. Hij dronk en at niet meer zelf, dus dat ging middels dwangvoeren. Appie slikte omdat ik dat graag wilde, zo kwam het over, maar halverwege de nacht, wilde Appie ook niet meer slikken. Hij vond het allemaal wel best, zo leek het. Hij was zo gelaten, deed zich, behalve dan dat hij niets wilde, niet echt superziek voor. Hij had zoiets van: laat mij maar lekker zitten, het is mooi geweest... Ondanks het dwangvoeren, stribbelde hij niet tegen. Hij zat niet te knarssetanden van de pijn. Hij wilde ook absoluut geen warmte van de kruik, terwijl hij best koud aanvoelde. Zo vreemd allemaal..... Appie lekker tegen me aangelegd (in bed), zodat hij toch warm bleef. Uiteindelijk is Appie om kwart voor 5 op mijn buik overleden. Ik kan het gewoon nog niet bevatten hoe een "gezond" konijn, zomaar ineens dood kan zijn. Het ging zo goed met hem. En in gedachten maakten we al plannetjes over een vriendinnetje voor hem en ook hoe blij we waren dat hij toch op z'n gemak kon zijn. Ik heb totaal geen tekenen van een ziekte gezien, terwijl ik het doorgaans altijd wel opmerk als er iets niet klopt. Zijn lijfje voelde goed, neusje, gebit, oogjes. Alles was in orde (voor zover ik het kon beoordelen). Hij had zijn eten op en uit het waterflesje had hij ook goed gedronken, verse keutels, heeft hetzelfde te eten gekregen als mijn eigen konijnen..... Ik begrijp het niet en het is ook moeilijk te accepteren.
Joanne van de Opvang Konijnenberg schreef op haar web-log het volgende er over:Gekscherend werd hij door de vrijwilligsters al Appie Happie genoemd. Appie beet graag en had al een stukje geproefd van de meeste vrijwilligsters, ik was de dans nog ontsprongen;-). Nu weet ik op advies van collega opvang houdster Linda, die al 10 jaar de knaagdierenherberg runt dat konijnen die zo pitbull zijn als dat Appie was, 9 van de 10 keer een neurologisch probleem hebben. Dit is echter moeilijk uit te leggen omdat de meeste mensen die niet op de juiste manier met konijnen omgaan (te kleine huisvesting , geen vriendje) hun konijn al gauw vals noemen en onder deze noemer schuiven. Maar gedrag zoals dat van Appie en in het verleden van onze Hubo en Oscar, komt niet vaak voor, dit gaat veel verder dan hoknijd. Het telefoontje kwam dan wellicht ook niet helemaal uit de lucht vallen. Van de ene op de andere dag is Appie overleden. Anneloes is heel de nacht bij hem gebleven en heeft hem zelfs bij haar in bed gehad maar het heeft niet mogen baten, hij had het al opgegeven. Ik had graag Appie een vriendinnetje en begrijpende baas gegund....
Appie, zo jong en al zo'n strijd gehad met zijn lijfje....
Dag klein manneke, ook jij was een heel bijzonder konijntje. We zullen zeker nog vaak aan je terug denken.
