Gisteren was het een spannende dag. De tandjes van Vince zouden worden getrokken. We hadden om half 11 een afspraak bij Dierenkliniek Wilhelminapark in Utrecht. Om 10 uur waren we er al. Voordat we Vince in de praktijk achterlieten, hebben we nog even met een dierenarts alles doorgesproken. Hij keek ook nog eens in Vince haar bekkie en schrok ervan dat de kiezen ook al flink waren doorgegroeid. Wij schrokken ook gigantisch, want wat nu? Hij verzekerde ons dat ze hun uiterste best gingen doen en de tandjes zouden trekken en de kiezen zouden vlakken. Om 14.00 uur konden we bellen of de operatie gelukt was en of we ze al konden ophalen. Als er complicaties waren, dan zouden zij zelf even bellen. Wij zijn lopend naar de stad gegaan om vervolgens te wachten, te wachten en te wachten. Wat kan de tijd toch ontzettend langzaam gaan.... Gaat om half 1 de telefoon, de dierenarts! We schrokken ons echt helemaal het weet niet wat. De dierenarts zou immers alleen bellen als er complicaties waren!!! De tandjes waren getrokken, zonder probleem. Nu blijkt dat Vince haar mondje niet ver open kan. De dierenarts kon ook heel moeilijk bij haar kiezen komen om deze te vlakken. Dat haar mondje niet ver open kan, kan ook weer problemen opleveren. Ze kan geen grote brokken eten en alleen zeer kleine stukjes hooi. De kans dat haar kiezen blijven groeien is dus aanwezig en dit gaan we natuurlijk zeer goed in de gaten houden.
Uiteindelijk konden we Vince om half 2 ophalen. EINDELIJK!! Ze was al best goed wakker en reageerde ook op onze stemmen. In de auto was ze in eerste instantie opgewekt, maar toen de terugreis door de gigantische file toch langer duurde dan de heenreis, kreeg ze last van de stress. Was blij dat we om een uur of 15.00 weer thuis waren. Belangrijk was dat ze snel ging eten en keutelen. Aangezien Vince dol op brinta is, heb ik haar een schaaltje brinta voorgezet. Ze ging er direct van eten. Super. Het keutelen liet ook niet lang op zich wachten. Geweldig. Vince heeft gemerkt dat ze haar tongetje nu ook buiten haar mondje kan gebruiken, wat eerst niet kon door de vreemde stand van haar tandjes. Ze heeft alles afgelikt wat ze tegen kwam. Zo grappig om te zien.
Doordat ik Vince ongeveer 3 maanden met de hand heb gevoerd, omdat ze anders simpelweg niet kon eten, is ze niet echt gewend om zelf het eten te pakken. Zodra het eten op een lepeltje of op mn hand ligt, pakt ze het er van af. Wat een gekke griet he...;-) Maar het is natuurlijk wel van belang dat ze langzaamaan toch zelf brokjes gaat pakken en hooi!
Hier een foto van Vince waarop te zien is dat haar tandjes buiten haar mondje groeien.
Getrokken tandjes van Vince.
8 opmerkingen: