weggelopen hond en vliegles eendjes

De avonturen van Frank

Deel 1: Hond weggelopen!

Vorige week zaterdag (13 oktober) reed ik in de auto naar huis over de zandzuigerstraat. Dit is een drukke weg waar je 50 km/h mag maar er in de regel rond de 70/80 km/h gereden word. Ik zag in mijn ooghoek een zwart met witte hond langs het fietspad lopen. Raar, het beestje keek om zich heen en er liep verder niemand in de buurt. Ik besloot om te draaien omdat ik het niet helemaal vertrouwde. Eenmaal weer aan de andere kant er langs gereden liep de hond al meer op de grasstrook dan op het voet-fietspad. Nog maar een keertje draaien want je kunt daar nergen stoppen langs de kant. Nadat ik weer was omgedraaid besloot ik de auto bij de wasboxen te parkeren langs de andere kant waar ik eerst naar toe reed. Eenmaal daar aangekomen begon ik te bedenken hoe ik deze hond aan deze kant van de weg kon krijgenx85 Dat was al niet meer nodig want toen ik uitstapte liep de hond al vrolijk op me af en was blijkbaar zomaar de weg overgestokenx85! Link, maar dat scheelt mij een behoorlijke actie. Het beestje had een belastingpenning en een ketting om zonder riem. Het was duidelijk dat deze lieve hond daar niet thuis hoorde. Ik vroeg haar of ze een beetje verdwaald was.. Uiteraard blafte ze een beetje terug dus ik nam maar aan dat ze me verstaan had. Ik besloot de hond in de auto mee te nemen en hoopte dat ze aan een autorit gewend was. Ik wist niet of ze moeilijk ging doen, maar nee hoor, ze was super rustig en lief en haar zandpoten hadden al plaats gevonden op de stoel. Ze kwijlde ook nog lekker de boel onder, maar ach voor deze keer vond ik dat geen ramp. Nood breekt wet!!

Ik op weg naar het dierenasiel in de hoop dat ze me daar meer konden vertellen. Of iemand de hond kwijt was bijvorbeeld of dat ze haar gegevens konden achterhalen. Eenmaal daar aangekomen bleek ze gelukkig gechipt te zijn. De naam 'Nousja' kwam boven water en haar verblijfplaats. Het baasje werd gebeld en bleek haar nog niet te missen. Hij was stomverbaasd dat ze weg was gelopen.. Achteraf bleek het hek open te hebben gestaan en was ze dus nog maar net ontsnapt! Ze was dus al wel 1,3 kilometer van huis langs drukke wegen. Dus ik was wel blij dat ik haar had meegenomen. Er werd overeengekomen dat ik haar naar huis zou brengen. Ze mocht dus nog een ritje lief op de stoel kwijlen. Het was echt een hele lieve hond en het leek of ze het allemaal begreep als ik tegen haar praatte.

Echt komischx85 Toen we op de afgesproken plek aankwamen stond haar baasje al blij te wachten en naam haar terug in ontvangst. Ik kreeg zelfs nog een kleine vergoeding wat ik eigenlijk niet wilde, ik was allang blij dat Nousja veilig thuis was en niet al zwervend een of ander ongeluk had veroorzaakt langs de weg! Wat me van de hele situatie opviel was dat er al tientallen auto’s en mensen langs gereden en gefietst waren en niemand begreep of wilde begrijpen dat dit beestje daar helemaal niet hoorde!

Deel 2: Eerste vliegles Kwik, Kwek, Kwak en Kwukx85

Afgelopen vrijdag (19 oktober) liep ik naar huis vanuit het werk. Bijna thuis hoor ik bij mij om de hoek een hoop gekwetter van jonge eendjes. Vier stuks waren blijkbaar net de weg overgestoken en waren druk zoekend naar hun moeder. Ik hoorde gekwaak vanachter de wand in het water. Moeder eend lag al lang en breed met al één kleintje in het water te wachten op de rest. De kleintjes waren niet in staat om over de wand naar haar toe te gaan en rende druk op en neer,  ook omdat ik daar poolshoogte kwam nemen. Ik had liever niet dat ze terug de weg op gingen, dus ik pushte ze een beetje richting de hoek van de wand. Deze wand bestaat uit grove wapeningskorf met stenen en jawel hoorx85..Nachtmerrie 1 kwam uit: Eén huppeleendje zocht zijn weg in de hoek in die korfwand en zakte wegx85 Een van de vier was dus foetsie en ik kon er al niet meer bijx85 Ojee shit!!, die kan straks niet meer terug en die zit zo meteen vast, dacht ik. Hier blijf ik dus niet staan, want straks gaan die andere drie er ook heen.

Moeder vloog vanuit het water op de wand en kwam even kijken en kwaken. Gelukkig bleven die kleintjes dan in haar buurt piepen. Zo had ik mooi even tijd om een oud laken uit de berging te vissen. Hopend dat moeders één voor één de kleintjes in haar bek zou meenemen, keek ik stiekem om de hoek met het laken naar het schouwspel. Nee hoor, ze sprong weer in het water. Héé, nummer vier had inmiddels zijn weg uit de korfwand teruggevonden en rende weer naar de andere drie.. Fjoew, gelukkig! Nu liep ik naar het midden van de wand en hoopte ze alle vier onder het laken te kunnen vangen. Dat ging niet, dus moest het maar één voor één.

Dat ging best goed en ze renden ook niet meer zo weg. Zo nummer één was onder het laken gekomen. Ik pakte de kleine op en hield haar boven de wand. Op gepaste afstand gooide ik het ukkie als het ware met een zetje in het water. Plons!! Moeder eend zwom meteen naar ukkie toe en hij was al weer zwemmend boven water. Nummer twee,drie ving ik al stukken sneller en wierp ze op dezelfde manier in het water. Plons!! En iedere keer zat moeder eend toe te kijken hoe een van haar kleintjes in het water belande. Nummer vier had ik inmiddels ook onder het laken gevangen en kreeg hetzelfde enkeltje ‘plons’.

Later, nadat moeder met haar vijfdelige kroest wegzwom, bedacht ik me dat niet zij maar ik de eer had om haar kleintjes de eerste vliegles te geven!